یادداشت| پایان انسانیت

به گزارش نوید شاهد ایلام، کودکان غزه با چشمانی وحشت زده از ترس و دستانی خالی از امید در بهار زندگی طعم زمستان را می‌چشند روزهایشان با صدای آژیر، دود و خاکستر آغاز می‌شود و شب هایشان در آغوشِ ترس و گرسنگی به پایان می‌رسد.

علاوه بر اینکه از صدای انفجار آزار می‌بینند با تلخی‌های بیشماری رو به رو هستند، گلوله جانشان را تهدید می‌کند، آوار خانه‌شان را فرا گرفته، دارو و شیر خشک ندارند و حالا با گرسنگی که رژیم صهیونی بانی همه‌ی این موضوعات تلخ است دست و پنجه نرم می‌کنند.

آن‌ها دیگر نه نایی برای گریه دارند نه رمقی برای نگاه نه دوایی برای زخم هایشان و با بدنی نحیف و چشمانی کم رمق آرام آرام سوی معبود پر می‌کشند مثل شمعی که بی صدا در دل تاریکی سو سو می‌زند و در آخر خاموش می‌شود.

وقتی زندگی یک کودک بی‌گناه و بی پناه وابسته به تصمیم رژیمی کودک کش است که راه غذا دارو و امید را بسته باید پرسید آیا جهان نباید همه با یک صدا علیه این رژیم جنایت کار به پا خیزند، تا با هر فریادی مثل سیلی آن را به درک واصل کنند تا کودکان غزه جان دوباره بگیرند؟

چه بلایی بر سر انسان‌های دنیا آمده که کودکان مظلوم و گرسنه‌ی غزه را نمی‌بینند آیا نمی‌بینند در دل پدران و مادران غزه‌ای چه می‌گذرد وقتی جگر گوشه شان هنوز خردسال است و باید در اوج گرسنگی و بیماری جان دهد و مثل فرشته‌ها به آسمان پر کشد.

اما هنوز تمام نشده است نه درد نه سکوت جهان نه رنجی که هر روز بیشتر می‌شود.

این کودکان نباید میان آمار‌ها میان تیتر‌های تکراری رسانه‌های ظالم ابر قدرت جهان فراموش شوند.

ما که صدایشان را می‌شنویم چشم برای دیدن و دل برای باور داریم باید بنویسیم فریاد بزنیم بخواهیم، چون وقتی انسان‌ها به جای تماشا هم درد می‌شوند مسیر جهان تغییر می‌کند.

کودک غزه حق دارد بخندد بازی کند بخوابد بدون ترسِ بمب و گرسنگی، حق دارد دستان پدرش را بگیرد صدای مادرش را بشنود و نانی ساده روی سفره اش باشد.

آری این حقوق ابتدایی‌ترین نشانه‌های انسان بودنند و اگر جهان نتواند آن‌ها را حفظ کند باید دوباره معنای انسانیت را باز نویسی کند.

در پایان رژیم صهیونیستی و هم پیمانان ظالمش رفتاری دارند که حتی در میان حیوانات نیز دیده نمی‌شود حیوان وحشی وقتی سیر شد کنار می‌رود و اجازه می‌دهد دیگری از طعمه بهره ببرد، اما این رژیم و کشور‌های حامی اش آن قدر از انسانیت فاصله گرفته‌اند که با سیاست ظالمانه شان کودک گرسنه را در گرسنگی رها می‌کنند تا جان بسپارد، ظلم آن‌ها از هر معیار اخلاقی فراتر رفته و پستی شان از منطق طبیعت نیز بیرون زده است.

انتهای پیام/